بگذاريد همسرتان خودش باشد

بگذاريد همسرتان خودش باشد

معمولاً در تصميم‌گيري براي ازدواج،زوج‌هاي جوان دچار اين اشتباه شناختي مي‌شوند كه پس از ازدواج در طرف مقابل تغييرات مطلوب خود را ايجاد خواهند كرد. اين اشتباه يعني" تلاش براي تغيير دادن همسر" از اين نكته ريشه مي‌گيرد كه اگر ما همديگر را دوست داشته باشيم مي‌توانيم همديگر را تغيير بدهيم در حالي كه تغيير يك تصميم فردي است و بسته به اين است كه آيا خود فرد مي‌خواهد و مي‌تواند تغيير كند يا خير؟

اگر يكي از دو نفر بخواهد ديگري را پس از ازدواج تغيير دهد اما نتواند، اين شكست باعث اختلال‌هاي متعددي در روابط زوج خواهد شد . از جمله مي‌توان به واكنش‌هاي منفي زير اشاره كرد:

1-    واكنش‌هاي اجتنابي:

مانند قهر‌كردن، اخم كردن، شكايت از زندگي (من خوشبخت نيستم) ، تهديد به جدايي و طلاق  كه در برخي موارد مي‌تواند به در‌گيري‌هاي فيزيكي و زد و خورد نيز بيانجامد. اين شيوه روز به روز باعث دورتر شدن همسران از يكديگر خواهد شد.

2-    مقايسه كردن:

فلاني چنين است و تو چنان، خوش به حال زن‌ها يا مردهاي ديگه به خاطر همسراشون، بقيه ازدواج كردن ما هم ازدواج كرديم، از فلاني ياد بگيرو ...در اين شيوه ضمن ايجاد دلگيري و ناراحتي،اعتماد به نفس همسري كه مورد مقايسه با ديگران قرار مي‌گيرد كاهش مي‌يابد و شخصي كه از اعتماد به نفس كافي برخوردار نيست نمي‌تواند در روابط مشترك پاسخ‌هاي پخته  و بالغانه ارائه كند.